Wojenne tropy cd…Stalag 369

                 Zostałam tropicielem Stalagów?

Tak się jakoś samo złożyło. No bo jak tu o tym nie napisać skoro wychowałam się na terenie byłego obozu dla jeńców wojennych? Ekscytuję się odkryciami na chełmskiej ziemi, a przecież całe życie towarzyszy mi podobna historia. Czy podobna?  Za chwilkę  się okaże.

Otóż…

      Obóz – Stalag 369,lokalizowany był w Podgórzu, południowej dzielnicy Krakowa, której niewielka część nazywa się  Borek… Fałęcki. Ale na tym podobieństwo się kończy.

Dalej jest już tak:

Stalag 369 powstał w czerwcu 1942 r i działał tylko dwa lata. Więziono tu około 11 tysięcy żołnierzy armii francuskiej i belgijskiej i holenderskiej, którzy odmówili pracy na rzecz III Rzeszy. W tym czasie zginęło tu…14 żołnierzy. Ich zwłoki ekshumowano po wojnie i przeniesiono do Francji. Dlatego nie ma tu żadnego cmentarza wojennego. Świadkowie, żyjący jeszcze okoliczni mieszkańcy, opowiadają, że w obozie panowały znośne, a nawet luksusowe, warunki. Więźniowie pracowali w pobliskim kamieniołomie oraz Fabryce Sody Solvay, a po pracy grali w piłkę… Baraki mieli wyposażone lepiej niż niektóre, ówczesne, cywilne mieszkania. Na święta otrzymywali paczki żywnościowe z czekoladą. Pomimo tego dość częste były ucieczki z obozu w czym pomagali chętnie okoliczni mieszkańcy. Zbiegów ukrywano, oraz organizowano podróż koleją w kierunku Suchej Beskidzkiej gdzie z pomocą partyzantów  organizowano im przerzuty do Francji.

 3 sierpnia 1966 odsłonięto tu pomnik upamiętniający miejsce gdzie był obóz.

 

   

Pamiętam, że było to osobliwe wydarzenie, bowiem, na tą okoliczność przybyła liczna  grupa  kombatantów z Francji, Belgii i Holandii. W czasach PRL – wydarzenie niezwykłe. To byli goście „egzotyczni” i stanowili wprost sensację, szczególnie dla nas – dzieciaków. Gromadziliśmy się licznie wokół  przybyszów, którzy traktowali nas jak wygłodniałe dzikuski i rozdawali cukierki. Cukierki z zakazanego, zachodniego świata!  

Wizyty takie, organizowane przez Konsulat Francuski, stały się corocznym zwyczajem. Opiekę nad obeliskiem przejęły miejscowe szkoły podstawowe. Zawsze były tu kwiaty i znicze, a harcerze odprawiali  swoje programowe rytuały: przysięgi, warty honorowe itp.

        W ubiegłym roku, na wniosek Konsula Generalnego Francji, miejsce gdzie stoi pomnik, nazwano  Skwer Generała De Gaulle. Uznano, że postać ta wyraża wspólnotę  ideową umiłowania wolności  łączącą Generała oraz przebywających tu żołnierzy francuskich.

 

 

        To już koniec obozowych tematów. Obiecuję, że więcej o wojnie  nie napiszę  chyba, że będzie to „Wojna Domowa”… Jerzego Gruzy. Ten pierwszy, pierwszy, cudowny  serial telewizyjny. Pierwsza polska telenowela w wersji czarno-białej.

 tu więcej zdjęć oraz możliwość powiększania

 8 sierpnia 2011

         Dla złagodzenia nastroju cytuję fragment notki

„Moda szalonych lat..”

Pod koniec lat 60-tych, do Polski przyjechał z wizytą Prezydent Francji Generał Charles de Gaulle – to wydarzenie polityczne, niezwykłe w czasach Zimnej Wojny, miało tez swoje przełożenie na modę.Otóż, polską młodzież oczarowała czapka wojskowa Prezydenta! Geometrycznie był to walec z denkiem i daszkiem. Wkrótce po tej Wizycie cała męska młodzież paradowała w czapkach „degolówkach”.