Idą Święta… w PRL-u

      Z początkiem grudnia zawsze już było dużo śniegu….. A na balkonach i pod oknami pojawiały się omotane sznurkiem choinki. Kupowano je dużo wcześniej niż teraz i to one zapowiadały nadchodzący okres świąteczny. Może to prekursor dzisiejszych wczesnych dekoracji i reklam świątecznych???

Niedługo potem tu i ówdzie, na balkonach i pod parapetami okien, widać było wiszące tuszki zajęcy ….kruszały przed przerobieniem na pasztety.

Ach…jakie wspomnienia…..:

„Pamiętam żywe karpie w wannie i choinki prosto z lasu od kolejarzy bieszczadzkiej wąskotorówki.    W pracy – śledzika w dzień wigilijny i zwalnianie pań do domu zaraz po śledziku, żeby miały więcej czasu w domu na przygotowanie wieczerzy wigilijnej.

A w domu: rąbanki , a nawet połówkę świni, własnej roboty kiełbasy, boczki, szyneczki wędzone. Pasztet 6 razy przekręcany przez maszynkę. I zająca pamiętam, który wisiał na lufciku za oknem do nowego roku. Zając był na nowy rok, nie na święta. Sama tez robiłam kiełbasy i szlamowałam kiszki, fuj!” /alElla/

Ale to było pewnie w czasach „dostatnich” bo już niedługo potem okres przedświąteczny przeistaczał się w okres prawdziwych „polowań”. Tak tak…., posłuchajcie:

„Szynka”

Jest 14 grudnia 1979 rok. Zaczyna się nerwowy okres dla każdej pani domu. Jak ozdobić świąteczny stół.
Kombinat Budownictwa Mieszkaniowego otrzymał świąteczny przydział szynek. Ależ nie, nie dla wszystkich.
Będzie zatem losowanie. Ustawiam się w kolejce do losowania. Czujne oko pani z działu socjalnego przekreśla moje nadzieje. Z losowania zostają wyłączone osoby samotne. No po co im szynka? To nic, że samotna, starsza Pani pracuje w kombinacie 26 lat. Nie ma szans! Ja jestem młodziutką pracownicą, więc tym bardziej mogę marzyć o szynce 🙂 Oto wyniki losowania –
62 osoby wylosowały całą szynkę,
10 osób nie zgłosiło się wcale po odbiór wylosowanej szynki /sic!/, zatem 10 szynek ląduje w zamrażalniku i ….w sobotę 23 grudnia dzielimy nadwyżkę ! Jak dzielimy?
Losujemy oczywiście 🙂 Znowu osoby samotne są wykluczone. Trzeba widzieć zaskoczone miny szczęściarzy, którzy ponownie wylosowali szynkę.
Tak wyglądały przygotowania do Świąt w 1979 roku.
Elżbietka53

„Karp”

W Szkole Podstawowej nr …..komisja socjalna przygotowuje ważną ceremonię: krojenie karpia na dzwonka i…..losowanie tych kawałków rybki wśród pracowników szkoły…Entliczek, pętliczek, na kogo wypadnie….ten ma 1 kawałek karpia!

Nocny tramwaj wolno sunie przez śpiące miasto. Nagle….rzęsiście oświetlona witryna sklepu, szeroko otwarte drzwi i podniecony tłumek klientów….nocna sprzedaż karpia! Jeśli zwlekałeś z powrotem do domu….masz szczęście…hoop z tramwaju i jesteś posiadaczem kilku nawet sztuk ryb! Personel chce iść spać więc sprzedają „jak leci” ile kto chce nie dbając o reglamentację.

A nam się zdaje, że sklepy całodobowe wymyślono po transformacji! O nie…. to wszystko już było….

„Śledzie”

Trzeba było wiedzieć kiedy „rzucą” do sklepu – śledzie w beczce. Strasznie słone. Pani ekspedientka zawijała je w kawałek gazety. A potem ….

„Ja pamiętam, że Mama przyrządzała śledzie z cebulą. Kupowałyśmy śledzie solone, moczyłyśmy całą noc, potem było patroszenie, itd. Kto dzisiaj kupuje całe śledzie? Dzisiaj takich już chyba nie ma, są gotowe Matjasy 🙂 ”  /Elżbietka53/

Opakowanie gazetowe było przydatne w dalszej obróbce śledzi. Papier łatwo chłonął wilgoć i można było w niego zawijać całą mokrą zawartość rybich tuszek. To była tzw „mokra i śmierdząca robota”. Ale śledziki smakowały, owszem, owszem….

„Słodycze i owoce”

Przed świętami przybywał zazwyczaj transport owoców cytrusowych. Wydarzenie to było szeroko anonsowane w ówczesnych mediach w formie extra komunikatów. A wtedy należało zająć kolejkę w miejscowym sklepie warzywnym. Zwyczajowo stawiano tam dzieci – „bo mają czas”-  i  kupowano cały kilogram cytryn. Taki obowiązywał przydział na jednego kolejkowicza.

Czas na wypieki:

„Była to babka ucierana w makutrze glinianej (ja wyjadałam surowe resztki) a potem cały ceremoniał pieczenia w prodiżu. Chyba ogromne doświadczenie pozwalało mamie na ocenienie czasu wypieku. Nigdy nie patrzyła na zegarek a i tak wiedziała kiedy wyłączyć. Nie pamiętam składników owego pysznego ciasta, jedno było wiadomo. Mogło stać nawet tydzień i nie traciło zupełnie świeżości. /Jagoda/

Piernik adwentowy

/ oryginalny przepis z czasów PRL ze zbiorów domowych Bet/

2 lub 4 cała jaja utrzeć na pianę z 1 szklanką cukru i 0,5 kostki masła lub margaryny. Osobno, 0,5 sztucznego miodu  /może być też prawdziwy miód/ roztopić ze szklanką mleka. Do tego wsypać paczuszkę „Przyprawy do piernika” .Gdy ostygnie, dolewać po trochę do utartej masy i przesypywać mąką /50-60 dkg/ zmieszaną z dwoma łyżeczkami sody oczyszczonej. Ucierać, ucierać…aż masa będzie gładka. Dodać bakalie. Piec w niegorącym piecu do wyrośnięcia, potem wzmocnić ogień. Jakość zależy od dobrego utarcia masy!

 

       A teraz zagadka: kto wie co było w tajemniczym „rogu obfitości”, który dziewczynka „Nowy Roczek” trzyma w rączkach? Podobno posypywała tym „czymś” zgromadzonych gości. Na szczęście, na ten Nowy Rok…